teşkilatı esasiye kanunu ne demek?

Teşkilat-ı Esasiye Kanunu (1921 Anayasası)

Teşkilat-ı Esasiye Kanunu, Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk anayasasıdır. 20 Ocak 1921 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) tarafından kabul edilmiştir. Bu anayasa, Kurtuluş Savaşı döneminde hazırlanmış ve devletin temel niteliklerini, yönetim biçimini ve vatandaşlık haklarını belirlemiştir.

Temel İlkeler ve Özellikleri:

• Egemenlik Kayıtsız Şartsız Milletindir: Egemenlik ilkesi vurgulanarak, devletin gücünün kaynağının halk olduğu belirtilmiştir.
• TBMM'nin Üstünlüğü: TBMM'nin yasama ve yürütme yetkilerini elinde bulundurması, güçler birliği ilkesinin benimsendiğini gösterir.
• Yerel Yönetimlere Önem: Yerel%20Yönetimler'e geniş yetkiler verilerek, merkeziyetçiliğin azaltılması amaçlanmıştır.
• Din ve Vicdan Hürriyeti: Bireylerin Din%20ve%20vicdan%20h%C3%BCrriyeti güvence altına alınmıştır.
• Kısıtlı Hak ve Özgürlükler: Kurtuluş Savaşı koşulları nedeniyle, hak ve özgürlükler alanında sınırlamalar getirilmiştir. Temel hak ve özgürlükler ayrıntılı olarak düzenlenmemiştir.
• Değişiklikler: Teşkilat-ı Esasiye Kanunu, 1924 Anayasası'nın kabulüyle yürürlükten kalkmıştır. Ancak, 1921 Anayasası'nın bazı maddeleri, 1924 Anayasası'na da taşınmıştır.
• Önemli Değişiklikler: 1923 yılında yapılan değişiklikle Devletin%20dini%20islamdır ifadesi eklenmiş ve başkent Ankara olarak belirlenmiştir.